Ngayong umaga, lumitaw si Dios na Ama at sinabi Niya sa akin, “Aking anak Valentina, isulat mo ang ipapakita Ko sayo.”
Biglaang nakita ko sa isang bisyon ang karagatan. Hindi ko kailanman naranasan magkaroon ng ganitong malawakang tubig na nasa aking bisyon. Una, napakapayapa at ganda ng dagat, isa itong mapayapang eksena, subalit biglaang umagal ang alon. Habang lumalakas ang mga alon patungo sa baybayin, naging mas mataas sila at nakabigla ako dahil nagkaroon sila ng sakop sa lupain at tumawid pa sa bundok. Bumalik muli ang tubig at muling umalis mula sa bundok.
Nakahinga akong nangangaibigan sa nakita ko at sinabi ko kay Anghel na nasa tabi ko ang takot ko.
Tinanong ko naman si Anghel, “Saan po ito?”
Hindi niya sagutin ang aking tanong kundi sinabi lang Niya, “Tinatawag itong Tsunami.”
“Mangyayari ito sa Sydney,” sabi Niya.
Biglaan naman, isang banal na babae ang tumakbo papuntako at sinabi, “Mangyayari rin ito sa Melbourne, Victoria.”
Sinabi ni Dios na Ama, “Aking anak, napakaraming krimen, hindi makatarungan at kasalanan ang ginawa araw-araw. Mayroon ding sobraang kontrol sa mga tao. Hindi Ko maikontrol ang nakikitang lahat ng ito. Mabilis akong magpapatigil at ikokorekta ang masamang mga taong iyon.”
“Sabihin mo sa mga tao na magsisi at manalangin para sa bansa ng Australya. O, ano bang krimen at korapsiyon sa Sydney at Melbourne! Hindi ko ganoon ka-nagagalit ang iba pang lungsod (ng Australia) — sila ay napakamahusay, subalit ang dalawang ito ang pinaka-masama,” sabi Niya.
Source: ➥ valentina-sydneyseer.com.au