Shën Thomas Aquinas vjen. Ai thotë: "Lavdi Jezu Krishtit."
"A je të ndjehesh më mirë?"
Maureen: "Po."
"Zoti është me ty. Unë dëshiroj t'i japë të tjera kuptime tuaj. Ka një ndryshim midis qenies së shenjtër dhe qenies së shënjtit. Njeriu i shenjtë ka hyrë në Dhomën e Parë--Zemrën e Pashlyer Marys. Ai ulet për Zotin, por ka shumë zona të vetëm dashurie ende në zemrën e tij. Ndërkaq një kurth që Shajtani vendos për atë është dëshira e shpirtit për t'u njohur si i shenjtë. Natyrisht, çdo shpirit në Dhomën e Parë ka tërheqje unike. Ai duhet të lutet çdo ditë ta i tregojnë ato atij. Vetëm kështu ai mund të përfektohet."
"Dhomat e Dytë dhe Tretë janë ata që thellojnë shenjtërinë dhe perfeksionojnë shpirit në Dashuri të Shenjtë. Sipas kësaj, shpirti i tij bëhet i qetë. Kur shpiri avancon në Dhomën e Katërt--Përshtatje me Vullnetin Divin--ai ngadalë lëviz drejt shenjtesës. Ai mendon më pak se si njerëzit, vendet dhe gjërat e prekjnë atë. Foku i tij është në Vullnetin Divin të Zotit Atit."
"Nuk ka fanfarë--asnjë shenjë jashtëqendrore- që njofton shenjtesën personale të shpirit. Është midis shpirit dhe Zotit. Paqësisht, nëse shpiri nuk është i pari i shenjtër, ai nuk dëshiron shenjtesë me zemër të sincerë."
"Shumë dëshirojnë t'u njohin si të shenjtë, por pak arrijnë këtë qëllim në vërtetësi. Shenjtesia nuk vijon me titull, pozitë ose vokacion, por me thjeshtësi dhe ngricë, sikur kishte Juan Diego."