சனிக்கிழமை, பெப்ரவரி 17, 1996

நான் முன்னால் தோன்றினேன், தலைமேல் துர்நார்ப் முடிச்சுடன் நீல நிறத்தில். நானும் கூறினேன்: "எனக்குப் பிள்ளையே, உன்னைக் காண்கிறீர் என்னை இந்த முடியைப் பொறுத்து வைத்திருக்கிறது என் மகனின் மெய்யுருவில் உள்ள இரகசிய காயங்களைத் தாங்குகிறது. இவை மனிதர்களால் பார்க்கப்படாதவையாகும்; அவற்றிலிருந்து அவருக்கு விடுதலை கொடுப்பதற்காக நான் விரும்பி ஏற்றுக் கொண்டேன். அவர் மிகவும் பெருகிக் காயப்பட்டிருக்கிறார். இந்த இரகசியக் காயங்கள், மாறுபட்ட மனங்களால் ஏற்படுத்தப்படுகின்றன. ஒரு வாய் மூலம் புகழ்ச்சி வருகிறது; மற்றொரு வாய் மூலம் துர்நார்பு மற்றும் திருச் சின்னத்திற்கு எதிரான சொற்கள் வருகின்றன. இவை அவை எந்த கட்டளைகளையும் பின்பற்றுவது, தேவாலயத்தின் எந்தச் சட்டங்களும் கடைப்பிடிக்கத் தகுதியுள்ளதா என்பதைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றன. அவர்களே தம்மைப் பருமையால் பார்த்து காதல் மற்றும் நம்பிக்கை கொண்டவராகக் காண்கிறார்கள்."

"அவர்கள் பிரார்தனைக்கொண்டு என் மகனை அவருடைய காதலைத் தெரிவிப்பர்; ஆனால் பின்னால் அவருக்கு எதிரானவர். நான் இந்த முடியைப் பொறுத்திருக்கிறேன் - மாறாமல் திருச் சின்னத்திற்காகப் பற்றி இருக்கும் - எனது அன்பு பெற்ற மகனின், இயேசுவைச் சொல்லும் வார்த்தையைத் தவிர்க்கவும்."