புனித மரியாள் ஃபாதிமாவாக வந்தார். அவர் கூறுகிறார்: "யேசுவுக்குப் பாராட்டு."
"என் மகள், உலகில் இந்த பணியைச் சுற்றி நான் அருள் ஆடையைக் கைத்தொழிலாகக் கட்டுகிறேன். ஒவ்வொரு சிறப்பு விவரமும் துல்லியமாக அமைந்து வருகிறது. நான்தான் தைக்குங்கள்; நாணயம் - எனது அருள். முன்னர் இந்த ஆடையை பட்டை போட்டு, மீண்டும் பட்டையிட்டேன், ஆனால் இன்று இது முழுமையாகத் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது மற்றும் திருமண விழாவிற்காக அணிய முடிந்துவிடுகிறது."
"இந்த இடத்திற்கு வரும் ஒவ்வொருவரும், நீரைப் பயன்படுத்துகிறார்கள் அல்லது செய்திகளை படிக்கின்றனர், அவர்களில் சிலரால் இந்த அருள் ஆடையை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு ஒரு கழிவாகக் கருதப்படுவது போலத் தூக்கி வீசப்படும். மற்றவர்கள் அதைக் கொண்டாடும் பருமையுடன் அணிந்து கொள்வார்கள்; ஆனால் அவருடன் பெருங்கோபம், சந்தேகம் மற்றும் பொய்யான வேறுபாடு காரணமாக ஆடை மாசு அடையும்."
"என்னால் மகள், சிலர் இந்த ஆடியைக் கொண்டாடுவார்கள்; அதனை எப்போதும் அணிந்து கொள்ளுவார்கள்; இதன் மீது கழிவான கரங்களுடன் ஒருவரையும் தொடாது. இவர்கள் எனக்குப் பக்தி அன்பின் தூதர்கள். உலகிற்கு இந்த அழகிய அருள் ஆடியைக் காண்பிக்க உதவுகிறவர்களே இவர்கள். இது அறிந்துபோனது செய்யும் மிஷனர்."
"இந்த பணி வழியாக நீங்கள் கொண்டு வந்த இந்த அருள் ஆடை மிகச் சிறப்பான விலையுயர்ந்த கற்களால் அழகூட்டப்பட்டுள்ளது. ஆனால் பெருந்தன்மையான கல் மற்றும் முழுமையாகப் பழக்கப்படாத அணிகலன், பணியின் இதயத்தில் உள்ள தவிர்க்க முடியாத நம்பிக்கையின் உறுதிப்பாட்டு ஒப்புக்கொடுப்பது மூலம் உருவாக்கப்பட்டது. இந்தக் கல்லே மிகவும் விலைமதிப்பு முத்துக்களையும் அல்லது பெரிய பேர்ல்களை விட அதிகமாகும். இது சுவர்கத்தை நோக்கி பார்க்கிறது மற்றும் ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட தூய்மையான கோலங்களைப் போல் ஒளிப்படுகிறது. இதுதான் அருள் ஆடியின் மிகவும் முக்கியமான இடத்தில் வைக்கப்பட்டுள்ள நித்திய கல்லாகும் - இதயத்தின் மீது."