Ishte e shtunë. Para se të fillojmë recitimin e rosarit, Hyjnesha papritmas i foli nënës sime kur ajo ishte vetëm në dhomën e saj. Nëna ime menjëherë më thirri dhe ma kërkoi t'i transmetoja njerëzve mesazhin që Hyjnesha ia kishte komunikuar atij:
Fëmijët të dashur, lënini të gjitha problemet tuaja tek Zoti. Unë ju them se çdo njërit: besoni vetëm në Zotin, fëmijët e mi, dhe do t'i zgjidhet të gjitha. Mos humbni besimin. Ju kërkoj që të keni një besim shumë të madh. Kjo është për tashmë. Unë ju bekoj: në emrin e Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë. Amen. Amen. Amen!
Në ditët që pasuan ne u sulmuam shumë nga armiku i cili donte t'na shkatërronte dhe t'na mashtronte duke imituar Hyjneshën siç ishte ajo. Por ne e dimë se nuk ishte ajo. Ai po përdorte të gjitha përpjekjet e tij për ta shkatërruar familjen time, dukej se donte që na demoralizonte saqë t'ju bëheshim të rremë dhe asnjëri s'ti besonte në shpjegimet e Hyjneshës.
Nëna ime shpenzohej shumë natë pa u gjumë, sepse djalli nuk i lejoi të flinte. Kjo më shqetësoi shumë. Unë mundja t'i dalja nga kurthët e tij me lehtësi, por nëna ime ishte shumë e lodhur dhe e zbehur se ai asnjëherë s'ia linte paqen për një minutë të vetme. Djalli vazhdonte të fliste fjalë të rreme, tmerrshme, ofenduese kundër saj gjithmonë dhe ia kërkonte atij gjithmonë duke i thënë se do ta shkatërronte atë, dukej siç e kërcënonte. Kjo ishte një nga sulmet më të mëdha që kemi pësuar ndonjëherë. S'di se do t'i ketë tjera, por ishin ditë me provime shumë të mëdha.
Gjatë këtyre ditëve të provimit unë s'më shoh Hyjneshën dhe kjo rriti dhembjen time edhe më tepër, sepse nuk patja asnjë përgjigje. Por gjithmonë i kujtova fjalët e saj dhe poin që ia kishim dhënë Zotit dhe mendoj: le të bëhet sipas vullnetit tuaj dhe jo tjetër. Kjo Zoti dhe Hyjnesha na lejuan ta kalonim për t'ju mësuar edhe më shumë dhuratën tonë dhe favorin që kemi marrë dhe për t'u përpjekur gjithnjë e më tepër për shpëtimin e shpirtrave.
Unë e di se të gjitha këto ishin duke u bërë për punën e Zotit që duhej t'i kryente siç donte ai dhe i ofroj të gjitha Zotit dhe i konsoloj nënën time duke i thënë asaj ta besojë edhe ajo dhe ti ofrojë të gjitha atij. Unë kujtoj se nëna ime ishte afër pikës së mos dëshiruar më t'u shoh ose t'i degjoj asgjë, por e inkurajova që s'ja linte djallit një pushim edhe vetëm për një minutë. Vetëm Zoti dhe Hyjnesha mund të kuptojnë çfarë na ka ndodhur. Përveç kësaj ajo ishte e sigurt se Jezu dhe Nënë Maria asnjëherë s'na lëshuan.
Djalli dëshironte që ne të mendonim ndryshe dhe nëse ai na sulmonte kështu dhe vepronte me gjithë forcën e tij, ishte një shenjë se ky punë i Zonjës, me paraqitjet e saj tek ne, do t'i sjellë mposhtjen aty në Amazoninë dhe do të jepë lavdi më të madhe Zotit Tëmërr. Këtë provime u zhvilluan nga 3 deri më 17 shkurt 1996.