دوشنبه، ۱۴ مارس ۱۹۹۵

خداوندم ما اینجا با لباس سفید است. او می‌گوید: "من از عیسی تشکر و ستایش می‌کنم که به من اجازه داد تا شما را ببیند. دل من را بشناسید، نه تنها به عنوان پناهگاه و دروازه‌ای، بلکه نیز چشمه ای برکت که قلب‌ها را تبدیل می‌کند، تا بتوانند وارد یروشالیم جدید شوند. این در دل من است که روحان در عشق مقدس کامل شده‌اند تا من آنها را به پسرم تقدیم کنم. اگر خودت فلوهای خویشتن را ببینی، دخترم، ناامید نشو. این برکت و راهی برای تکمیل است. وقتی همه دیگران را از خودتر پاک‌تر می‌بینیش، در تودهٔ خود پیشرفت کرده‌ای و روی مسیر قدسی که تو را فراخوانده‌ام حرکت میکنی. هرگز باید با وضعیت روحانی خویش راضی نباشی. این فریب شیطان است. همیشه به عیسی بگوید تا کمکش کند تا بیشتر پاک‌تر بشی. چنین دعا ای با دل صادقانه ارائه شده، بی پاسخ نخواهد ماند." یک سؤال درباره ملک برای وزارت از او پرسیدم. "ببین که آسمان در این موضوع با تو هم‌نظر است. به خودت عمل نکن. بمان و من نشانی برات می‌فرستم. تنها، هیچ چیز ممکن نیست. با برکت، هر چیزی ممکن است. برای باز شدن دل‌ها به فراخوانم دعا کن." او رفت.