Środa, 17 stycznia 1996

Pani jest tutaj w ciemnoniebieskim płaszczu i białej sukni. Powiedziała: "Przychodzę z chwałą dla Jezusa, Mojego Syna. Córko moja, znają i rozumiej najgłębsze skrywy twojego serca. Oddaj Mi wszystkie swoje potrzeby. Nie jestem Twoją Opiekunką? Czyż nie przyszłam, aby przynieść pokój każdemu sercu? Moje Święte Miłość to środek, przez który światowi mądrzy będą zaskoczeni, a pokorni podniesieni. Żadne złe nie jest większe niż moja łaska. Odkrywam błędne myśli w sercach. Dlatego chcę wznieść świętą narodowość wśród gnoju błędu, naród dusz poświęconych Mojemu Płomieniowi Świętej Miłości. Ten naród, który nie zna granic na ziemi, będzie zwycięstwem Mojego Niepokalanego Serca."

"Wszystkie dusze tak poświęcone oddają Mi swoje grzechy i niedoskonałości, swoją duchowość i dobra ziemskie. Ponadto ten naród jest zobowiązany inwestować innych w Moje Serce przez Świętą Miłość. Kontynuuj modlitwę za tych, którzy nie szukają drogi światła, która jest Świętą Miłością. Zawsze to duma oddziela te dusze. Ale obiecuję bardzo wielkie i głębokie błogosławieństwa tym, którzy trwają na tej wybranej drodze."

Uśmiecha się. "Córko moja, niech to będzie znane."