எங்கள் இறைவனிடமிருந்து எட்சன் கிளோபருக்கு செய்தி

நான் இல்லாமல் நீங்கள் ஏதும் செய்ய முடியாது. பிரார்த்தனை. நான் உங்களுக்குக் கல்மை வழங்குகிறேன்!

எனக்குத் தெரிந்த சில தோழர்களின் வீட்டில் ஆயிரம் அவெ மரியா களைப் பிரார்த்தித்து இருந்தேன். நான் என்னது அப்பாவுக்காகப் பிரார்த்தனை செய்துகொண்டிருந்தேன். இன்று அவர் மூன்றாவது நாட் காணாமல் போனார். என்னுடைய இதயத்தில் ஒருபோதும் வெளிச்சம் இருக்கவில்லை. ஒரு ஆழமான குளத்திலும், மனதின் பெரிய இருளிலுமாக உணர்கிறேன். நான் அவெ மரியாவையும் இயேசுவையும் பிரார்த்தித்தாலும் பதில் வரவில்லை. அவர்கள் இன்னொரு சில நாட்களுக்கு விட்டு போய்விடுகின்றது போன்றதாகத் தோன்றுகிறது. எல்லாம் ஒரு சோதனையாகும் என்பதைக் கற்றுக்கொண்டேன், இருளின் மத்தியில் மிகவும் தடுமாறியிருப்பினும், அவர்களை நம்பி அவர்களின் பின்புறம் சென்று விட்டு ஏதாவது செலவாக இருக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்துள்ளேன். இதை அனைத்தையும் ஆமேசோனில் இறைவனுக்கான வெற்றிக்குப் பிரார்த்தித்துக் கொண்டிருந்தேன், ஒருநாள் இட்டபிரங்காவுக்கு போகவேண்டிய எல்லோரும் மாறுவர் மற்றும் அவர்களின் மனதைக் கடவுளிடம் திறக்க வேண்டும் என்று கெஞ்சுகின்றேன்.

ஓ இறைவா, என்னுடைய வலி நிறைந்த பிரார்த்தனை கேட்கவும். என்னுடைய ஆத்மா ஆயிரம் துண்டுகளாக உடைக்கப்பட்டுள்ளது. நீங்கள் எனக்குக் காத்தல் ஏன்? உங்களின் முகத்தின் வெளிச்சத்தை மறைத்து விடுவீர்களா? நான் உங்களை மீண்டும் பார்க்க வேண்டுமென்னும் என்னுடைய அழகான முகத்தைக் காணவேண்டி எனக்கு என்ன செய்யவும், சந்திக்கவும் வாய்ப்புள்ளது? ஓ இறைவா, நீங்கள் எனக்குக் கல்மை வழங்குங்கள்!

இந்தச் சொற்களைத் தெரிவித்துக்கொண்டிருந்தேன் அதற்கு முன் இயேசுவின் குரல் ஒன்று நான் கேட்டு, அவர் மேலேயுள்ள செய்தியை வழங்கினார்.

இரவில் என்னுடைய அம்மாவுடன் பிரார்த்தனை செய்ய வந்திருந்தேன். பிரார்த்தனையின் போது, என்னுடைய அப்பா உட்பட அவெ மரியாவின் உருவத்தை என்னுடைய அம்மா பார்க்கிறார். அவர் என்னுடைய அப்பாவின் உடலைத் தான்தான் வைத்திருக்கின்றார். அவெ மரியா அவரை அணைக்கின்றனர். என்னுடைய அப்பா தரையில் கிடக்கின்றார். அவர் இறந்துவிட்டதாக எண்ணி அம்மா அழுது கொண்டிருந்தாள், ஆனால் நான் மனதில் உணர்ந்தேன் அவர் சரியாக இருக்கிறார் என்று கூறினேன் மற்றும் அவெ மரியாவின் பாதுகாப்பையும் அவரது தாயின் உதவியும் நம்பிக்கையுடன் இருப்போம் என்றால், அவர் பாதுக்காக்கப்படுவதாகவும் பராமரிக்கப்பட்டு வைக்கப்பட்டுள்ளாராகவும் உணர்கின்றேன்.

தாய் நம்பிக்கை பெற்றாள் மற்றும் பிரார்த்தனை முடிந்துவிட்டது. 01/06/95 ஆம் தேதி, சுமார் 05:00 மணி வைகறையில், தாயார் பிரார்த்தனையைத் தொடங்கினாள். பிரார்த்தனையின் போதே அப்பா வீட்டுக்குத் திரும்புவதாகத் தோன்றியது, அவன் தனது காரை ஓடித்து வந்தான். தாய் உடனேயாக வீட்டு நுழைவாயிலுக்கு சென்று, அவள் வழக்கமாகச் செய்தபடி கதவைத் திறந்துகொள்ளுமாறு அழைத்தாள். அப்பா "அம்மா! அம்மா!" என்று சத்தம் கொடுத்து அழைக்கின்றான்: "நின் தாத்தாவும் திரும்பி வந்துள்ளார்! அவர் இங்கே இருக்கிறார்!" நானுடனேயாக எழுந்துவிட்டேன், மேலும் தாயிடம் எதையும் சொல்லாமல், அவருடைய அனுபவத்தைப் பற்றியெதையும் கேட்க வேண்டாம் என்று கூறினேன், ஆனால் அவரைத் தனது அன்பும் பரிபூரணமுமுடன் வரவேற்க வேண்டும். அப்பா மிகவும் துக்கத்தில் இருந்தான் மற்றும் மாசு நிறைந்திருந்தான். நாங்கள் அவருடைய அனுபவத்தைப் பற்றி எதையும் சொல்லாமல் விட்டோம். நாம் அவரைத் தனது அன்பும், இதயமுமுடன் வரவேற்கிறோம், அவர் மீண்டும் வீட்டுக்குத் திரும்பியிருப்பதாக மகிழ்ச்சி நிறைந்து இருக்கின்றோம். அவனை பார்க்க முடிந்ததில் என் மகிழ்ச்சியே! இந்த மூன்று நாட்களின் சோதனைகளின்போது தாய், உடன்பிறப்புகள் மற்றும் நான் கடவுளிடமிருந்து முதன்முதலாக அப்பாவுக்கு பெரும் அன்பை உணர்ந்திருக்கின்றோம் மேலும் அவர் என்னுடைய வாழ்வில் எப்படி முக்கியமானவர் என்பதைக் கண்டுகொண்டேன்.

தாயாரைத் திரும்ப வீட்டுக்கு கொண்டுவந்ததற்காக நான் உன்னை கிருபையாகப் பாராட்டினேன், ஓ மாதா. நீங்கள் என்னுடைய குடும்பத்தை பாதுகாக்கவும், எங்களது அனைத்தையும் மற்றும் எங்களைச் சொத்துக்கொண்டு இருக்கின்றோம். எங்களைப் பரிபாலிக்கும் ஏனென்றால் நாங்கள் உன்னதவார். ஆமேன்!