De Twaalf Uren van de Passie van Onze Heer Jezus Christus

De 24 Uren van het Bittere Lijdingspad van Onze Heere Jezus Christus door Luisa Piccarreta, het Kleine Dochtertje van de Goddelijke Wil

† Veertiende Uur
Van 6 tot 7 AM †

Jezus wordt opnieuw voor Caiaphas gebracht en daarna naar Pilatus

Voorbereiding voor elk uur

Mijn pijnlijke Jezus! Nu bent U buiten de gevangenis, maar zo uitgeput dat U met elke stap wankelt. O laat me aan Uw zijde komen en steun U wanneer U op het punt staat te vallen.

Ik zie dat de soldaten U recent hebben voorgesteld aan Caiaphas. Hoewel verminkt, verschijnt U in hun midden als de zon, licht uitstralend naar alle kanten. Caiaphas vreugt zich over het zien van U zo slecht geslagen, en de stralen van Uw licht blenden hem nog meer. In zijn woede stelt hij opnieuw de vraag:

“Bent u echt de Zoon van God?”

U, mijn Liefde, beantwoordt met de hoogste majesteit, maar in Uw gewone zachtmoedige en aanrorkende toon, die alle harten kan veroveren:

“Ja, jullie zeggen het, ik ben echt de Zoon van God.”

Hoewel de kracht van deze uitspraak een sterke indruk maakt op die onwaardige rechters, wordt elke goede gevoelens gedempt. Zij willen niets meer weten en roepen unaniem:

“Hij is schuldig aan de dood, hij is schuldig aan de dood!”

Caiaphas bevestigt het doodvonnis en stuurt U naar Pilatus. En U, mijn veroordeelde Jezus, neemt dit doodvonnis met liefdevolle onderwerping aan. Op deze manier verzoent U alle zonden die bewust en kwaadaardig zijn begaan; voor hen die in plaats van te treuren over het kwade nog steeds vreugd ervan hebben en zich verheugen in de zonde. Dit leidt ze tot blindheid en dooft al licht en genade in hen uit. Mijn leven, Uw bevrediging en Uw gebeden vinden een weerklank in mijn hart. Ik verzoen me ook en bid met U.

Mijn zoete liefde! Nu zie ik hoe de verdorven soldaten, nadat ze U tot de dood hebben veroordeeld, U opnieuw grijpen, nieuwe touwen en ketens om U heen leggen en U zo stram vastbinden dat het voor U bijna onmogelijk wordt te bewegen. Zij duwen en slepen U uit het paleis van Caiaphas.

Mengen mensen wachten op U, maar niemand om U te verdedigen. U, mijn goddelijke zon, gaat tussen hen door om ze allemaal in Uw licht te hullen.

Door de eerste stappen te zetten, hebt U de intentie om alle stappen van mensen in de Uwe eigen op te nemen, bidt en verzoent voor diegenen die uit kwade bedoelingen stappen: sommigen om wraak te nemen, anderen om moord te plegen; deze om hoogverraad te pleegen, dieven of andere gruwelen. O hoe al deze overtrefingen Uw hart verwonden! Om zo veel kwaad te voorkomen, bidt en verzoent U en biedt U zich volledig aan de Vader op.

Toen ik U volg, zie ik hoe U, mijn zon, een andere zon ontmoet op de eerste trap van de trap in het paleis van Caiaphas: Maria, onze barmhartige Moeder. Jullie ogen treffen elkaar aan en raken elkander's wonden. Want hoewel het troost is om elkaar te zien, zijn jullie harten doordrongen van pijn. Hoe pijnlijk voor U om Zich pale en in diepste droefheid te zien! Hoe pijnlijk voor Uw Moeder om U, de goddelijke zon, verduisterd door zo veel beledigingen en tranen en nat van bloed te zien! Maar niet lang kunt U genieten van de troost van elkaar aan te kijken, want U kunt geen woord met elkaar uitwisselen in overweldigende pijn, maar jullie harten delen alles en smelten samen. De soldaten duwen U door, o mijn Jezus. Meer getrapt dan gelopen komt U voor het Romeinse gerechtshof.

Mijn Jezus, ik volg U met Uw droevige moeder, waarmee ik mij volledig in U verenig. Maar verleen me een blik van liefde en geef mij Zegening.

Overwegingen en Oefeningen

door St. P. Annibale Di Francia

Jezus gaat naar het licht van de dag en wordt voor Caiaphas gebracht. Met vastberadenheid bevestigt Hij dat Hij de Zoon van God is.

En wanneer wij uitgaan, laten we ons dan leiden door Jezus? Is onze rust een voorbeeld voor anderen en zijn onze stappen als magneeten die zielen om Jezus heen roepen? Het hele leven van Jezus is een continu oproep naar zielen. Als wij onszelf conformeren aan Zijn Wil—dat wil zeggen, als ons voetstappen zielen roepen terwijl we lopen, en onze hartkloppen, die de Goddelijke Hartkloppen weerkaatsen, ermee harmoniseren en om zielen vragen, enzovoort met alles andere—dan vormen wij op deze manier het eigenlijke Menselijkheid van Jezus binnen ons. Daarom is elke extra oproep naar zielen die we doen een extra teken dat we ontvangen van onze Jezus. Is ons leven altijd hetzelfde of veranderen we er slechter aan, afhankelijk van de ontmoetingen die wij hebben?

Mijn Jezus, Heiligheid zonder gelijke, leid me en laat ook mijn uiterlijk al Uw Goddelijke leven manifesteren.

Offer en Dankbaarheid