Dyzet e Katër Orët e Pashkës së Zotit tonë Jezu Krishti

24 Orët e Pashkës së Amare të Zotit tonë Jezu Krisht nga Luisa Piccarreta, Vajza e Vogël e Dëshirës Divine

† Ora e Pestë ␞
Nga 9 në 10 Md †

Ora e Parë e Agonisë së Jezusit në Malin e Ullirit

Përgatitja para çdo Ore

Përgatitja për Të Tre Orët e Malit të Ullirit në Kopshtin e Gethsemane

Jezi im i vështirë! Tërhequr nga dashuria Yt, vij në t'ju bashkoj kompaninë në Kopshtin e Ullirit. Di se m'thirrni, por pyetja ime është: Pse këto nxitje të dashuris? A është Jezi imi, i ndjekur nga armikut, në një gjendje të tillë tmerri sa dëshiron kompaninë time? Shpejtoj me krahët e dashuris, por tremb për tu futur në Kopshtin e Ullirit në errësirën e natës. Ka bërë ftohtë. Gjethet e pemëve lëvizin lehta, si të flasnin në ëndrrë, duke njoftuar trishtim, hidhërrim dhe vdekje për njeriun e vështirë.

Yjet me ndriçimin e tyre butë janë të pafundme duke parë Jezun, si me sy që qajnë. Ashtu si lotët i lënë atyre një kompasion thellësisht të thellë, ata më akuzojnë për ingratitudhën time. Tremb. Dukej se kam gjetur Mjeshtrin me thirrjen: “Jezi, ku je? Me tërheqje dhe nuk ma lejon ta shoh? Ma thirr dhe fshihesh?” Por asnjë eko s'përgjigjet zërin tim, tërrori kudo, frikë dhe heshtje thellësisht. Dëgjoj dhe dëgjoj frytimin e një fryti - kam gjetur Jezun me vërtetë. Por sa ndryshim i trist! Kjo nuk është më Jezi, i cili në Vajtim Eukaristik kishte fytyrën që ndriçonte me bukurinë e mahnitshme. Tani ai është prehur nga një hidhërrim i vdekshëm që deformon bukurinë natyrore të veçorive të tij. Unë bëhem nervoz në mendimin se mund t'i dëgjoj zërin më. Kështu, e mbaj këmbët e Tij, bëhem më i guximshëm, e përqafoj, vendosja dorën mbi ballin e Tij për ta mbajtur të drejtuar dhe thurr: “Jezi, Jezi!” Dhe Ai, goditur nga zëri im, me shikoi dhe flasi:

"O shpirt i mi, ti këtu? Unë t'ju prite, sepse hidhërrimi që të gjithë më lënë vetëm m'a ka shtypur thellësisht.

Unë isha duke pritur që të jesh një shikues i vuajtjeve time dhe për ta pijuar me Unë kupën e cila është përcaktuar nga Ati im qiejor. Do ta pijen së bashku, por nuk do të jetë kupa e freskimit por e amargurisë pa fjalë. Unë ndjeja nevojën për një shpirt dashnor që t'i gllabëronte vetëm disa pikëza prej saj, prandaj kam thirrur ty. Kështu, pranohu atë, bashkoheni me Unë në vuajtjen time dhe jepni më siguri se do të mos mjaftoni Unë i vetëm në këtë orë të braktisjes." O kjo, zoti im Jezu, e ngopur në trishtim, piem së bashku kupën e vuajtjeve tona. Asnjëherë nuk do ta lërë anën tuaj.

Ndërkohë, Jezusi hyn në agoni të vdekjes dhe përjeton tortura sa më keq asnjëherë e shihet.

Jezu, dashuria ime! Më thotë, pse je aq i trishtuar, aq i vuajtur, vetëm në këtë kopsht dhe në këtë natë? Unë di se është e fundit e jetës së tuaj mortale. Vetëm disa orë, pastaj do të fillojë Pasioni yt. Mendoja se do ta takoja aty nënën time, Magdalenen dhe apostujt e besnikët tënd. Në vend të kësaj, te gjej vetëm dhe në një agoni që duket si vdekje e keqe pa lejuar të vdesh.

Biri im më i madh dhe gjithçka! A më jepni asnjë përgjigje? O flas me unë! ...Por duket se zërti juaj dështon, aq e madhe është trishtimi yt; edhe pamja juaj, tjetërsisht plot me dridhje, është aq e trishtuar. Duke më dukur si po kërkoni konsolim dhe ndihmë. Fytyra jote e bardhë, buzet tuaja të thata nga zjarri i dashurisë, forma juaj e dridhur, zemra juaj që godet me forcë, duke kërkuar shpirtra, ju japin një pamje si nëse doni t'i kaloni momentit pas mometit. Çdo gjë më thotë se jeni i vetëm dhe dëshironi shoqërinë time.

Tani jam afër ty, zoti im Jezu. Por zemra ime dështon kur te shoh të shtrirë në tokë. Ju marr në krahët e mia dhe ju shtëpi me dashuri. Dëshiroj ta numëroj gjithçka vuajtje pas vuajtjes, çdo vështirësi që u është imponuar, për t'ju ofruar konsolim dhe kompasion në emër të të gjithëve njerëzve. Jezu ime! Ndërsa ju mbaj në krahët e mia, vuajtjet tuaja rriten.

Unë ndjej se një rrjedhë zjarri po qarkullon në venat tuaja. Gjaku po vret në to, duket si dëshiron të shpërthejë venat dhe t'i derdhi jashtë tyre. Më thotë, dashuri ime, çfarë ke? Unë nuk shoh kamxhikët, as kurora, as kllapa, as kryqin. Por kur shton kokën time kundër Zemrës suaj, ndjej spika që e përshkojnë atë dhe kamxhiku i pa mëshirshëm që nuk lë asnjë pjesë të personit tuaj hyjnor, brenda apo jashtë. Shoh duart tuaja të kontraktuara edhe më shumë se sa kllapat mund ta bëjnë. Më thotë, dashuri ime e ëmbël, kush ka një fuqi aq të madhe brenda teje që t'ju bën të vuajni vdekjen sa herë qoftë lejohet tortura?

Tani duket se Zoti im i bekuar Jezu hapi buzët e Tij dhe fliste meje në një zë të dobët dhe të vdekur: "Birës, a doni ta dini kush më torturon më shumë sesa ekzekutorët? Dhe pse torturat që ata mua i bëjnë janë gati asgjë krahasuar me atë që tashmë po pësoj? Është dashuria, dashuria e përjetshme, ajo që më bën të pësoj gjithçka në thellësi, duke u bërë një thikë, një kamxhik dhe një kurorë me tija. Po, është dashuria që mbretëron mbi mua dhe brenda meje. Dashuria bëhet një thikë për mua, dashuria bëhet një kamxhik, dashuria bëhet një kurorë me tija. Dashuria është gjithçka për mua, dashuria është vuajtja e pafundme ime, ndërsa ajo që po pësoj në njerzimin tim është vetëm e kufizuar. Femijë, hyni në Zemin im të Dashurisë, humbeni në Dashurinë time. Vetëm këtu do ta kuptoni sa kam vuajtur për ty dhe si shumë ju dashuroj. Kështu do mësojeni edhe ti t'ua dashuroheni mua dhe të vuajtoni vetëm për dashuri."

Jezu im! Qëllimi i Tij është ta ftosh në zemrën Tende që unë të shoh Dashurinë Tende, vijnë. Por çfarë kam parë? Çudirat e dashurisë, që jo me tija natyrore por me tija zjarri Ta kurorojnë; nuk e torturon trupin Tënde adhurues me kamxhikët e kordeve por me kamxhikët e zjarrit; nuk e godet dorëzat dhe këmbët Tende me thika hekuri por me thika zjarri. Gjithçka është zjarr. Ai hyjnë në thellësi të gjuhëve Tuj, transformon gjithë njerzimin Tënde në zjarr dhe i shkakton vuajtje të papërshkrime dhe vdekësore edhe më të rënda sesa ato të Paskës Tende. Ai përgatit në Gjakun Tënd një banjo Dashurie për të gjitha shpirtërat që dëshirojnë t'u lajojnë nga çdo makël dhe të fitojnë e drejtën të jenë fëmijët e Dashurisë.

O Dashuri pa kufije! Jam i mbuluar në ballë të madhësisë Tende. Kuptoj se duhet t'jam dashuria për ta hyrë në dashurinë Tende dhe ta kuptoja atë. Por nuk jam, Jezu im. Qëllimi i Tij është që unë të jemi pranë Ty, kërkoj nga Ti të më mbush plotësisht me dashuri, t'ua kuroroj kokën time dhe çdo mendim tim me kuroren e dashurisë.

Bëhu edhe, Dashuri pa fund, që asgjë në mua të mos jetë animuar nga jeta e dashurisë. Kërkoj gjithashtu nga Ti t'ua thika dorët dhe këmbët time me thikat e dashurisë, që gjithçka në mënyrë që unë të bëhem dashuri dhe të kërkoja dashurinë; që unë, i veshur me dashuri, ushqyer nga dashuria, t'ua thika Ty me dashuri dhe asgjë brenda e jashtë meje mos presë ta ndaj më dashurinë.

Refleksione dhe Ushtrime

nga Shën Ati Annibale Di Francia

Në këtë orë, i braktisur nga Ati i Tij Etern, Jezu Kristi pësoi një Zjarr të Tillë të Dashuris saqe mund ta shkatërronte çdo mëkate të mundshme dhe imagjinueshme, dhe ta ndizte me dashurinë e tij të gjitha krijesat, edhe nga miliona dhe miliona botë, dhe të gjitha shpirtërat e humbura të ferrit nëse nuk ishin përherë tmerrshëm në keqenjë. Hyni në Jezun, dhe pasi kemi penetruar në brendësi të tij të plotë, në fibra më intime të tij, në kërcimet e zjarrit të tij, në inteligjencën e tij që ishte si ndizur, marrim këtë dashuri dhe veshim vetveten me zjarrin që i dha Jezun. Pastaj, dalë nga ai dhe derdhim vetveten në dorëzim të tij, do ta gjejmë aty të gjitha krijesat. Na jepni dashurinë e Jezuit secilit prej tyre, duke prekur zemrat dhe mendimet e tyre me këtë dashuri le t'i përpiqemi të i transformojmë plotësisht në dashuri. Pastaj, me dëshirat, me kërcimet, me mendimet e Jezuit, formojmë Jezun në zemrën e çdo krijese. E pastaj do ta sjellim atë te ai të gjitha krijesat që kanë Jezun në zemër, dhe do i vendosim rreth tij, duke u thënë atij: "O Jezu, na sjellëm Ty të gjitha krijesat me sa Jezuse në zemrat e tyre për t'ju dhënë lehtësim dhe kënaqësi."

Ne nuk kemi asnjë mënyrë tjeter për ta dhënë lehtësim dashurisë së Tij veçse të sjellim çdo krijesë në zemrën e Ty!" Duke bërë këtë, do t'i jepim Jezuit një lehtësim i vërtetë, sepse flamat që e djegin janë aq sa ai përsërit: "Unë jam duke u djegur dhe nuk ka askush që të marr dashurinë time. O ju lutem, më jepni lehtësim, marrni dashurinë time dhe më jepni dashuri!"¹

Për t'u përputhur me Jezun në çdo gjë, duhet të kthehemi te vetja, duke i aplikuar këto refleksione vetes: në gjithçka që bëjmë, mund ta themi se ka një rrjedhje të vazhdueshme dashurie midis nesh dhe Zotit? Jeta jonë është një rrjedhje e vazhdueshme dashurie që e marrim nga Zoti; nëse mendojmë, ka një rrjedhje dashurie; nëse punojmë, ka një rrjedhje dashurie. Fjala është dashuri, kërcimi i zemrës është dashuri; ne marrim gjithçka nga Zoti. Por a kthehen të gjitha veprimet e tona drejt Zotit me dashuri? A gjet Jezu në na magjinë të ëmbël të dashurisë së tij që rrjedh drejt Tij, saqe, i kapërcekur nga ky magji, ai ta derdhte më tepër Abundant Love?

Nëse nuk kemi vendosur intencionin të rrimë bashkë në dashurinë e Jezuit në gjithçka që kam bërë, do t'i hynim te vetja dhe ta lutem atë për falje për iu shkaktuar humbjen magjisë së ëmbël të dashurisë së tij drejt nesh.

A lejojmë veten tonë të punojë nga Dukat e Divinës, siç u lejua Njerëzoria e Jezuit Kristit? Duhet ta marrim gjithçka që ndodh brenda nesh, që nuk është mëkate, si një Puna Divine. Nëse nuk bëjmë kështu, i mohojmë lavdin Atit, na lejojme të ikim Jeta Divine dhe humbim shenjtërinë. Gjithçka që e ndjejmë brenda nesh—Inspirations, mortifications, Graces—nuk është tjetër veçse një Puna dashurie. E a marrim ato si dëshiron Zoti? A i jepim Jezuit liri të punojë, ose duke marrë gjithçka në mënyrë njerëzore dhe pa kuptim, e refuzojmë Punën Divine, dukej se ta detyrojmë atë të thërritë krahët? A braktisem veten tonë në krahët e tij siq do t'i ishim të vdekur për të marrë gjithçka goditjet që Zoti do i vendosë për shenjtërimin tonë?

Dashuria ime dhe Të Gjitha, le ta mbuloj dashuria jote çdoherë e kuptim, dhe të djeg gjithçka që nuk është juaj. E le t'i rrjedh dashuria ime përgjithmonë drejt Ty, për të djegur gjithçka mund të na trishtonte zemrën tuaj.

¹ A sa mrekullueshëm është mendimi: Jezu është i ndezur me dashuri të tillë që bëhet zjarr dashurie në Të, duke e mbushur dhe konsumuar atë. Tani ai shkon rreth kërkimit për shpirtra që ta lehtësojnë nga ky zjarr që e bën t'u pëson aq shumë duke i absorbuar flakët e tij. Ata e rifreskojnë duke u bashkuar me të mbetjet e dashurisë së Tij. Sa e vërtetë është se zemra e Jezuit është pisha e thyer që digjet pa t'u shkatërruar. Pisha vetë, megjithatë, është një grumbull i thurveve që janë në zjarr. O Zoti im! Nëse Jezu dëshiron aq fort të jetë dashur nga ne, sa lehtë do të ishte për ne të ndezim me dashurinë e Tij nëse aktivisht fillojmë t'i vdesim vetvetes!

Lutje falënderimi pas çdo Ore të Shenjtë në Malin e Uljive

Faltore dhe Falënderim