Τρίτη, 25 Απριλίου 1995

Οράματα

Μου δόθηκαν οραματά με εαυτό μου ως μικρό κορίτσι. Πήγαινα σκάντζοντας κατά μήκος ενός χωματωδού δρομάκι. Αποφύγηκα από ένα λίθο στο δρόμο και έπεσα. Είδα την Παναγία να έρχεται και να με ανασηκώνει, να μου ξεσκονίζει το χόλι. Μου είπε να συνεχίζω μπρος στον δρόμο και δείχνοντας τον τρόπο. Μου ειπώθηκε από μια εσωτερική φωνή: Ο δρόμος είναι ο δρόμος της αγιότητας μέσω Αγάπης. Ο λίθος είναι ένα ανθρώπινο λάθος. Τρίψαξες πάνω του επειδή προσωρινά αποσπάστηκες από τον δρόμο στο παρόν στιγμή. Όμως, βλέπε, η Παναγία δεν σε έστρεψε πίσω ή να επιστρέψεις στην αρχή του δρομάκι. Μου ενθάρρυνε να συνεχίσεις μπρος--μόνο θυμίζοντας μου να είμαστε αγιοί στο παρόν στιγμή, κρατώντας τα μάτια μας στον δρόμο που με καλεί. Αν είναι τόσο ελεήμονη προς τις αμαρτίες σου, και εσύ πρέπει να συγχωρείς τους άλλους για τα λάθη τους.