دوشنبه، ۲۵ آوریل ۱۹۹۵

رویا

من رویا را دیدم که خودم یک دختر کوچک هستم. من از راهی روستایی می‌پریدم. همه‌چیز در همان لحظه، بر روی سنگی در راه افتادم و سقوط کردم. دیدم مریم مقدس آمد تا مرا بلند کند و خاکشو بزند. او به من گفت که ادامه دهید پیشروی خود را بر این مسیر و جهت آن را نشان داد. یک صدا داخلی به من گفته شد: «این مسیر، جاده قدسیت از طریق عشق مقدس است. سنگی که روی آن افتادم، عیب انسانی بود. شما بر روی آن افتادید زیرا در لحظه حاضر چشم‌های خود را برای چند ثانیه از این راه دور کردید. اما ببینید، مریم مقدس مرا به عقب نکرد یا دستور داد تا دوباره شروع کنم. او من را تشویق کرد که ادامه دهیم پیشروی -- فقط یادآور شد که مقدس باشید در لحظه حاضر با نگهداشتن چشم‌های خود بر این مسیر که شما را فراخوانده است. اگر او چنین مهربان به عیوب شما بود، باید همیشه دیگران را نیز بخشش کنید.»