Ειρήνη σας!
Αγαπητοί μου παιδιά, εγώ είμαστε η Βασίλισσα της Ειρήνης. Προσεύχεσθε, προσεύχεσθε, προσεύχεσθε. Να είναιτε σε ειρήνη, να είστε με την ειρήνη και να φέρετε ειρήνη σε όλους τους αδελφούς σας.
Σας δίνω τη μητέρα μου αγάπη και χύνω τις χαρισμές μου πάνω σας όλοι. Μεταστραφείτε. Στους άνδρες που είναι παρόντες εδώ θέλω να πω ότι πρέπει να προσευχηθούν; να μην είναι αργοί ή ντροπιασμένοι για την προσευχή, γιατί αν το κάνετε θα λάβετε πολλές ουρανικές χαρισμές από μένα. Προσεύχεστε για τον ολόκληρο κόσμο. (*) Ο κόσμος είναι μαυρός λόγω των αμετάρητων εγκλημάτων και αμαρτιών του...
Σε αυτό το στιγμή είδα την Παναγία να κρατάει μια μαύρη γησφαίριση στη δεξιά της χέρι. Φαινόταν να βάρει πολύ, γιατί η Παναγία μπορούσε με δυσκολία να τη κρατήσει στο φτερό του χεριού της. Αμέσως είπε:
Μείνετε με την αγάπη μου και με την ειρήνη μου. Προσεύχεσθε, προσεύχεσστε, προσεύχεσθε. Ευλογώ όλους σας: στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος Αμήν. Σε σύντομο!
(*) Η θανάσιμη αμαρτία καταστρέφει την αγάπη στο καρδί της ανθρωπότητας με μια σοβαρή παραβίαση του νόμου του Θεού; αποσπά την άνθρωπο από τον Θεό, που είναι το τελικό σκοπός και η ευδαιμονία του, προτιμώντας ένα υποδεέστερο αγαθό. Η ελαφριά αμαρτία επιτρέπει στην αγάπη να συνεχίσει, αν και την προσβάλει και τη βλάπτει. Η θανάσιμη αμαρτία, που επιτίθεται στο ζωτικό πρίγκιπα της αγάπης μας, απαιτεί μια νέα πρωτοβουλία του Θεού χάριτος και μία μεταστροφή της καρδιάς, η οποία συνήθως πραγματοποιείται στον ιερό μυστήριο της συμφιλίωσης.
Η αμαρτία δημιουργεί μια προτίμηση για την αμαρτία: παράγει κακό έθιμο με τη επαναλάβηση των ίδιων πράξεων. Από αυτό προέρχονται οι περιπλάνητες κλίσεις που σκοτεινιάζουν τη συνείδηση και διαφθείρονται την konkretή αξιολόγηση του καλού και κακού. Έτσι η αμαρτία τείνει να αναπαραγωγείται και να ενισχύεται, αλλά δεν καταστρέφει το ηθικό νόημα από τη ρίζα.
Οι κακίες μπορούν να ταξινομηθούν σύμφωνα με τις αρετές που αντιτίθενται, ή περαιτέρω συνδέονται με τους επτά θανάσιμους αμαρτίας που έχει διακριθεί η χριστιανική εμπειρία ακολουθώντας τον Άγιο Ιωάννη Κασσιάνο και τον Άγιο Γρηγόριο τον Μεγάλο. Λένε ότι είναι κακίες κεφαλής επειδή παράγονται άλλες αμαρτίες, άλλες κακίες. Είναι η υπερηφανία, η πλεονεξία, η ζήλια, ο θυμός, η ακρασία, η γαστριμία, η αργία ή η ακηδία.
Η κατηχητική παράδοση μας θυμάται επίσης ότι υπάρχουν "αμαρτίες που κραυγάζουν στον ουρανό." Κραυγάζουν στον ουρανό: το αίμα του Άβελ (το άμβλωμα), η αμαρτία των Σοδομιτών (η ομοφυλοφιλία και η πορνεία); το κλάμμα του καταπιεσμένου λαού στην Αίγυπτο (κακούς διαφθαρμένους πολιτικούς, λήστες και δολοφόνους); η κατηγορία του ξένου, της χήρας και του ορφανού; την αδικία προς τον μισθοφορό.
Η αμαρτία είναι προσωπική πράξη. Πλέον φέρνουμε ευθύνη για τις αμαρτίες που διαπράττονται από άλλους, όταν συνεργαζόμαστε μαζί τους:
-συμμετέχοντας σε αυτές απευθείας και εκούσια;
-εντολές, συμβουλές, επαίνους ή έγκριση αυτών των αμαρτιών; -μη αποκάλυπτε τους ή μη αποτρέπετε αυτούς όταν είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε; -προστατεύοντας εκείνους που πράττονται κακό.
Έτσι η αμαρτία κάνει τους ανθρώπους συνενόχους μεταξύ τους, καθιστά την επιθυμία, τη βία και την αδικία να βασιλεύουν ανάμεσα σε αυτούς. Οι αμαρτίες προκαλούν κοινωνικές καταστάσεις και ιδρύματα αντίθετα με τη θεϊκή αγαθότητα. Τα "σχέδια της αμαρτίας" είναι έκφραση και αποτέλεσμα προσωπικών αμαρτιών. Προκαλούν τους θύτες τους να πράξουν κακό στη σειρά τους. Σε αναλογικό τρόπο αποτελούν μια "κοινωνική αμαρτία."
(Κατηχητικός Καθολικής Εκκλησίας - το βάρος της αμαρτίας: θανατηφόρα και ελαφριά αμαρτία, σελ. 487, αρ.1855,1856; 1865 έως 1869)