அமைதியின் அரசி ஆவனார் செய்தித் தூது எட்சன் கிளோபர் இட்டாபிராங்கா, ஆம், பிரேசில்

நீங்கள் அமைதி பெற்றிருந்தால்!

தங்க குழந்தைகள், நான் அமைதியின் அரசி. வேண்டுகிறேன், வேண்டுகிறேன், வேண்டுகிறேன். அமைதியில் இருப்பீர்கள், அமைதியுடன் இருக்கவும், எல்லா சகோதரர்களுக்கும் அமைதி கொண்டுவருவீர்.

நான் தங்க அன்னையின் காதலைக் கொடுக்கிறேன் மற்றும் நான்கு அனுகிரஹங்களை உங்களெல்லார்மீது ஊற்றி விட்டேன். மாறுபட்டு கொண்டீர்கள். இங்கு உள்ள ஆண்களுக்கு நான் கூற விரும்புவதாக, வேண்டிக்கொள்ளுங்கள்; வேண்டும் செய்யாமல் அல்லது வேட்பை கொள்வதற்கு அச்சமின்றி வேண்டுகிறீர்கள், ஏனென்றால் நீங்கள் அதைப் போலவே என்னிடம் இருந்து பல வானக அனுகிரஹங்களை பெறுவீர்கள்... உலகத்திற்காக வேண்டும். (*)இன்னும் எண்ணற்ற குற்றங்களுக்கும் பாவங்களுக்குக் காரணமாக உலகம் கருப்பு நிறமாய் உள்ளது...

இப்போது நான் அமைதியின் அரசி தங்க வலது கரத்தில் ஒரு கருமையான கோளத்தை ஏந்தியிருப்பதாகக் கண்டேன். அதுவும் மிகவும் எடையுடனிருந்தால், அன்னையின் கையில் அவ்வளவு கடினமாக இருந்தாலும், அவள் அதனை தனது விரல் மட்டுமேய் கொண்டு வைத்துக்கொள்ள முடிந்ததில்லை. உடனே அவர் கூறினார்:

நான் தங்க அன்புடன் அமைதி பெற்றிருந்தால் இருக்கவும். வேண்டும், வேண்டுகிறேன், வேண்டுகிறேன். நான்கு அனைத்தையும் ஆசீர்வாதம் செய்கிறேன்: தந்தையின் பெயரில், மகனின் பெயரிலும், புனித ஆவியின் பெயராலும் அமைன். விரைவிலேய் பார்த்துவிடுவோம்!

(*) மாரணப் பாவம் மனிதத்தின் இதயத்தில் கருணையைக் கொல்லுகிறது, கடுமையான தவிர்ப்பால் இறைவனின் சட்டத்தை மீறுவதன் மூலமாக; அதனால் அவர் இறைவரிடமிருந்து விலகி விடுகிறார், அவரே அவருடைய இறுதிப் புறப்பாடு மற்றும் மகிழ்ச்சி. கீழ்தரமான நல்லதைக் கொள்கிறது. சிறியப் பாவம் கருணையை வாழ்வடிக்கச் செய்கிறது, ஆனால் அதை அசட்டையாகவும் தீங்காகவும் செய்துவிடுகிறது. மாரணப் பாவம் எங்களிலுள்ள உயிர் விதி என்னும் கருணையைத் தாக்குகின்றது, இறைவனின் அனுக்கருத்தையும் புதிய முயற்சியையும் தேவைக்கொண்டு மனதில் மாற்றத்தைத் தரவேண்டும், இது பொதுவாக மன்னிப்பு கொடுக்கும் சக்கரமூலம் நிகழ்கிறது.

பாவம் பாவத்திற்கு வாய்ப்பாடுகிறது: அதே செயல்பாட்டுகளின் மீள்நிகழ்வால் துரோகம் உருவாகின்றது. இதிலிருந்து கருப்பு மனதும், நல்லதையும் மந்தமானதாகக் கருதுவதுமான கொடுங்கொள்ளைச் சக்திகள் தோன்றுகின்றன. இவ்வாறு பாவம் அதன் தன்மையைக் கொண்டே மீண்டும் உருவாக்கி வலுப்படுத்திக் கொள்கிறது, ஆனால் முழு தீய உணர்வைத் தரையில் அழிக்கவில்லை.

துரோகங்கள் அவற்றை எதிர்க்கும் நற்பண்புகளின் அடிப்படையிலானவை அல்லது மேலும் கிறித்துவப் பயன்களுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன, அதாவது புனித ஜான் காசியன் மற்றும் புனித கிரிகோரி பெரியாரால் வேறுபடுத்தப்பட்டது. அவை தலைமைப் பாவங்கள் என அழைக்கப்படுகின்றன ஏனென்றால் அவைகள் பிற பாவங்களையும் துரோகங்களையுமே உருவாக்குகின்றது. அதாவது மானம், அக்கரை, இன்னா, கோபம், காமம், வயிற்று போதனை, சோர்வு அல்லது அகீடியா.

புனிதப் பயிற்றுவிப்புக் கலைஞர்களும் "சூரியனுக்கு அழைப்பு விடுக்கும் பாவங்கள்" இருப்பதாகவும் நினைவுபடுத்துகின்றனர். அவை சூரியனை நோக்கி அழைக்கின்றன: ஆபெலின் இரத்தம் (கருவுற்றிருக்கையில் இறப்பு), சோடமிட் மக்களின் பாவம் (ஒரே விதமானவர்களும், தவறான உறவு கொண்டவர்கள்); எகிப்தில் அடிமைப்பட்ட மக்கள் அழைப்பு (தீய கொள்ளையர் அரசியல்வாதிகள், களவாளர்கள் மற்றும் கொலைக்காரர்கள்); வெளிநாட்டவர், விடுவிக்கப்பட்டவர் மற்றும் விதவை ஆகியோரின் புகார்; ஊழியருக்கு அநீதி.

பாவம் ஒரு தனிப்பட்ட செயல். மேலும், நாங்கள் அவற்றுடன் கூட்டு சேர்ந்து இருக்கும்போது பிறர் செய்த பாவங்களுக்காகவும் பொறுப்பு ஏற்கிறோமே:

-அவைகளில் நேரடியாகப் பங்குபெறுவது மற்றும் விருமையாக;

-அவற்றை கட்டளையிடுதல், ஆலோசனை வழங்குதல், பாராட்டுதல் அல்லது அந்நியாயங்களை ஏற்றுக்கொள்ளல்; அவைகளைக் காவி வைக்காமல் இருக்கும்போது நாங்கள் அதற்கு பொறுப்பு வகிக்கிறோம்; தீய செயலைச் செய்தவர்களை பாதுகாத்தல்.

இதனால் பாவங்கள் மனிதர்களை ஒருவருக்கொருவர் கூட்டாளிகளாக மாற்றுகிறது, காமத்தையும் வன்மையையும் அநீதியும் அவர்களிடையில் ஆட்சி செய்கிறது. பாவங்கள் சமூக நிலைகளையும் நிறுவனங்களையும் தெய்வத்தின் நல்லது எதிர் கொண்டு உருவாக்குகின்றன. "பாவ அமைப்புகள்" தனிப்பட்ட பாவங்களின் வெளிப்பாடு மற்றும் விளைவாக இருக்கின்றன. அவை தம்மால் பாதிக்கப்பட்டவர்களை மீண்டும் தீய செயல்களில் ஈடுபடுத்துகிறது. ஒப்புமையிலான அர்த்தத்தில், அவைகள் ஒரு "சமூகப் பாவம்" ஆக அமைகிறது.

(ரோமான்கத்தோலிக்கக் கிறித்தவச் சட்டம் - பாவத்தின் தீவிரத்தை: இறப்புப் பாவங்களும், சிறிய பாவங்களுமானது, பக்கம். 487, எண்.1855,1856; 1865 முதல் 1869 வரை)