Św. Tomasz z Akwinu przychodzi. Powiedział: "Przyszedłem w chwałę Jezusa, urodzonego Cielesnie."
"Aby dusza mogła stabilnie podnosić się po drabinie cnoty, musi mieć obie ręce mocno trzymające poręcze - Świętą Miłość i Świętą Pokorę. Podnosząc się, chwyta wyżej z każdej strony, aby ciągnąć siebie na następny stopień. Ta akcja przedstawia głębiej zaangażowaną duszę w miłości i pokorze."
"Opiszę dla ciebie duszą pełną miłości i pokory jako cel, do którego należy starać się. Takowa dusza zawsze umieszcza Boga na pierwszym miejscu, przed sobą samym i sąsiadem. Aby to uczynić, jego myśli, słowa i działania skierowane są ku temu, aby podobać się najważniejszemu obiektowi swojej miłości. Przez miłość do Boga dusza kocha swojego sąsiedzi - widząc stworzenie Boże w swoim sąsiadzie. Dla miłości stara się pokonać nieuporządkowaną samolubność. Ta akcja obejmuje pokorę."
"Pokorna dusza uważa, że wszyscy inni są świętsi niż ona sama. Wie swoje miejsce przed Bogiem i stara się podobać Bogu. Nie szuka wad w innych, ale dobrych cech. Jest podporządkowany Woli Bożej we wszystkim i każdym sposobem. Używa dóbr świata, aby dawać chwałę Bogu. Robiąc to, nie bierze pod uwagę kosztów dla siebie samego. Oznacza to, że nie patrzy na to, jak wszystko wpływa na niego. Jego myśli, słowa i działania skierowane są ku Bogu, a nie do siebie samego i świata. W istocie traci z siebie wzrok. Nie martwi się o swoją reputację w świecie, tylko o swoje stosunki z Bogiem."
"Te poręcze Świętej Miłości i Świętej Pokory nie są zawsze łatwe do utrzymania chwytu. Szatan próbuje je nasmarować swoimi pokusami, aby dusza straciła chwyt. Tylko dzięki pomocy łaski z Serca Naszej Niebiańskiej Matki dusza może nawet rozpocząć wspinaczkę. Jeśli ręka ześlizgnie się z jednej strony lub drugiej, Panna Maria jest tam, umieszczając rękę - palec po palcu - tam, gdzie należy."