Sobota, 20 listopada 1993 roku

Matka Boża jest tutaj w białym i mówi: "Chwała Jezusowi." Odpowiedziałam, "Teraz i na zawsze." Ma kwiaty, które spadają przed Nią. Te bliższe Jej Sercu są większe, a potem stają się mniejsze w miarę jak idą w dół. Mówi: "To ma ilustrować, że im dalej jesteś od Mojego Serca, tym słabsza jest łaska, więc kiedy zależycie od łaski Mojego Serca, otrzymujecie wszystko, czego potrzebujecie. Używam was jako tabernakulum moich wiadomości o świętości i pragnę, abyście rozprzestrzeniali tę wiadomość i byliśmy tą wiadomością dla wszystkich, których spotkacie. Bo tutaj ziarno będzie oddzielane od plewy; ci, którzy wybierają świętość i ci, którzy nie chcą porzucić grzechu; ci, którzy decydują się na prawdziwą wiarę, a ci, którzy decydują się na współczesne opinie." Pokazuje mi długi szlak ludzi - niektórych podąża prosto, innych w prawo i innych w lewo. Mówi: "Tylko ścieżka prowadząca do Mojego Serca prowadzi do Serca Mojego Syna." Poświęciła nas i odeszła.