Mijn zoon, zeg de mensen om te bidden en boete te doen. Ik kom weer om je te vertellen, zoals ik al in Lourdes, Fatima en Garabandal zei: als er geen bekeerling is, dan komt de straf! Ik hou van jou en ik wil niet dat jij veroordeeld wordt. Ik ben de Koningin des Vredes, de Moeder van God en uw Moeder. Ik zegene jullie allen: in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
Onze Lieve Vrouw is erg bezorgd om ons allemaal. De straffen die de wereld verdient zijn verschrikkelijk: het zijn dingen die nog nooit in de geschiedenis van de mensheid gezien zijn. De wereld zal lijden voor wat zij gezondigd heeft, vanwege haar opstand tegen God. Als we de boodschappen van de Maagd niet ontvangen en haar advies en leiding volgen, dan moeten wij een verschrikkelijke straf ondergaan, want door het afwijzen van deze oproepen verwerpt de mens de hulp en bijstand van de Moeder Gods en de middelen om veilig toevlucht te zoeken in Haar Moeders Hart.
In de vroege morgen van 18/02/95, ongeveer 1:30 uur 's nachts, wakkerde ik op. Er was iets verschrikkelijk dat mij benauwde en beangstigde. Ik had het gevoel dat er iets gevaarlijks mijn huis omringde. Ik keek rondom en zag de muren doorzichtig worden. Buiten, lopen rond mijn huis, zag ik Satan, verschrikkelijk, die naar me kijkte en lacht, mij bespot, alsof hij wilde zeggen dat hij me zou vangen en vernietigen. Ik bad tot Sint-Michaël de Aartsengel en hij verdween. Ik ging weer slapen. Rond 03:30 uur wakkerde ik opnieuw op. Satan was nu binnen in de kamer. Hij stond aan het hoofd van mijn bed en trok me bij de been.
Hij wilde me mee naar de hel nemen en schreeuwde met zo'n haat:
Ik haat je en ik zal je vernietigen. Ik zweer dat ik het zeker doe. Ik zal je in stukken scheuren en laten lijden in de hel voor altijd, jij idiot, domkop, stommeling! Ik haat je omdat je mensen laat geloven in dit onzin en deze stupide verschijningsnonsens! Nu kom ik met jou mee, los!...
Hij trekt me aan mijn been en ik schreeuw direct om de heilige Michaël de aartsengel en mijn beschermengel. Ik voelde dat iemand me van de andere kant trok aan mijn schouders en armen, terwijl de demon me van de andere kant trok, aan mijn been. Ik roepte naar het bloed van Jezus en heilige Michaël en hij verdween met een kreten in woede. Na dit had ik een visioen van een jong meisje dat kwam vanuit de linkerkant van het bed. Ze was wanhopig en beangstigd, gekweld, maar ik wist niet wie ze was. Toen deze visioen verbleekte, zag ik een afschuwelijke, walgelijke plek. Het was de hel. Ik zag zielen vallen in de vuren van de hel. Ze brandden en schreeuwen wanhopig. Ze vielen massaal. Het was onmogelijk om te tellen hoeveel er viel en leedden op die plaats. Het leek op een zwerm bijen, van veel bijen, maar het waren menselijke zielen die daar leidden en vielen en veranderde in walgelijke monsters wanneer ze dat verschrikkelijke vuur raakten, naar die plek kwamen, met hun hoofden en lichamen gekrompen. Ik weet dat het de zielen van de verdorvenen waren. Midden onder deze zielen zag ik de afschuwelijke demonen die hen martelden en bespottten. Ze hadden haat en genoten ervan om ze wreed te martelen. Ze vibreerden wanneer een ziel daar aankwam op die plek. Bij het zien van dit gezicht stopte mijn hart en bevror, ik voelde me verstikt. Het was een erg lelijk en sterk beeld. Ik had nog nooit iets zo verschrikkelijk in mijn hele leven gezien. Hoe lelijk, monsterachtig en gruwelijk demonen zijn.
Ik zag er één die wilde komen waar ik was, maar kon niet omdat ik stond op een grote steenmuur, hoog boven hem. Hij had in zijn handen iets dat leek op een sikkel en daarmee probeerde hij me te bereiken en mee naar de hel te slepen. Hij zei tegen mij,
Ik zal alles doen, alles mogelijk maken, zodat je hier met ons komt. Ik zal je vernietigen en in duizend stukken scheuren!
Deze steenmuur waar ik stond deelde twee plaatsen. De ene was de hel en de andere een grote afgrond, een donker zwart gat. Ik wist dat wie daarin viel in die afgrond nooit meer terug zou komen, er voor altijd blijven en vernietigd worden. Ik begreep dat het daar zal zijn dat aan het einde der tijden wanneer God naar de wereld komt, alle demonen van de hel samen met Lucifer en diegenen die tegen God vochten, gestraft en daarin geworpen zullen worden waar ze niet meer terugkeren om kwaad te doen aan de Kerk en die trouw waren gebleven aan God.
Plotseling kwam er een grote slang uit het midden van dat vuur; afschuwelijk. Het was reusachtig. Voor hem was ik niets. Ik wist dat hij Satan, Lucifer, was die zich in de hel afschrikkelijker dan ooit aan me toonde. Hij keek mij met bedreigende ogen aan alsof hij tegen mij zou zeggen: Ik twijfel of je door wilt gaan met dit nonsens van verschijnselen en berichten van die ...(en zei een afschuwelijk woord over Onze Lieve Vrouw).
Ik zei tegen haar:
God is bij mij en ik ben bij God en met Zijn Moeder, de Maagd Maria.
Ik vroeg de Maagd: Mijn Moeder, help me. Ik wil dit niet meer zien. Ik wil hier vandaan en terug naar huis!
Toen begon ik omlaag te gaan en toen ik keek, vond ik myself weer in mijn kamer, in bed. Na alles wat ik had gezien, kwam iemand aan de deur van het huis kloppen. Het was een man die mijn vader om hulp vroeg. Zijn dochter voelde zich ziek en moest onmiddellijk naar het ziekenhuis in Itacoatiara worden gebracht. Haar vader vragde mijn vader om hem te helpen zijn dochter met de auto naar de haven van Itapiranga te brengen, omdat ze niet kon lopen of bewegen. Mijn vader ging meteen om hem te helpen. Ik herinner me het visioen van het jonge meisje dat leed en stierf. Ik begreep dat als die jong vrouw zou sterven, zij niet gered zou worden en naar de hel zou gaan, naar die plaats die ik net had gezien. Ik begon voor haar te bidden, om haar eeuwige zielredding. Later leerde ik dat deze jonge vrouw niet was gestorven, maar ziek was en in agonie omdat ze een abortus had gehad en het kind dood binnenin haar zat. God had mededogen met haar ziel, waardoor zij van dit ernstig zonde niet zou sterven.