Onze Lieve Vrouw verscheen met haar Zoon Jezus Christus en de aartsengel Michaël in een visioen op een stuk land in Itapiranga. Mijn moeder had dit visioen, terwijl ze zich bevond in ons huis in Manaus. Van waar zij stond, zag zij de Heilige Maagd in Itapiranga, met Jezus en Sint-Michaël. Zij verklaarde dat het leek alsof zij zo dicht bij haar waren. Dit verschijning is erg betekenisvol en belangrijk, want het gaat om een van de verzoeken van de Maagd die veel gevolgen zal hebben in de geschiedenis der verschijningen: de bouw van de kapel ter ere van haar, de Koningin des Vredes. Hier toont zij haar wens ermee te worden vereerd met deze titel voor het eerst in Itapiranga.
Ik wil dat jullie hier een klein kapelletje maken van tijdelijke stro. In de staat Amazonas heb ik de stad Itapiranga gekozen voor de eindtijden. Op de andere plaatsen, waar Mijn verschijnen plaatsvinden en Mijn boodschappen gegeven worden, is het al aan het einde. En hier, in Itapiranga, zal het beginnen.
Op deze dag sprak Onze Lieve Vrouw ook met mijn moeder over de dood van mijn broer Quirino, die plaatsvond in het jaar 1989:
Toen Mijn Zoon Jezus Christus stierf, was ik gelukkig genoeg om Zijn Lichaam op mijn schoot te dragen. Zijn hoofd bleef op Mijn rechterarm rusten. Kijk.
Mijn moeder zag Jezus, op de schoot van Onze Lieve Vrouw, toen zij Hem dood afnamen van het kruis.
...maar Ik ben Ik. En toen jullie zoon Quirino stierf, was je niet zo gelukkig om zijn lichaam op jouw schoot te dragen, maar Ik en Mijn Zoon Jezus Christus droegen het lichaam van jullie zoon op jouw schoot. Kijk.
Mijn moeder zag mijn broer dood liggen, met zijn hoofd op de linkerarm van Onze Lieve Vrouw en de rest van zijn lichaam in de schoot van Jezus Christus. De handen van Onze Heer Jezus Christus waren onder het lichaam van Quirino, open, hem vasthoudend. Mijn moeder huilde erg en Onze Lieve Vrouw zei tegen haar,
Huil mijn dochter, je mag hui len. Dit is het laatste keer dat je om jouw zoon zult hui len. Op de dag van de dood van jouw zoon, toen je thuis kwam en op de bank zat zou je toch sterven, maar omdat je een beetje van de kracht van mijn Zoon Jezus Christus en mij vroeg om die gebeurtenis te doorstaan, want als je gestorven was zou het verdriet groter zijn voor jouw echtgenoot en de andere kinderen en familieleden, werd je beantwoordt, en dat was in dat moment dat ik en mijn Zoon Jezus Christus je ook in onze schoot legden. Dat is toen je kon ademhalen en om water vroeg te drinken.
Je was zo nederig en klein, maar je heiligde ons niet af, noch Mij noch mijn Zoon Jezus Christus. Dit zijn jouw belangrijkste deugden. Je sprak alleen: Waarom is Mijn Zoon gestorven? Waarom? En ik en Mijn Zoon Jezus Christus antwoordden je opnieuw: omdat hij een Engel en Heilige van de Heer wilde worden.
Je voelt nu alleen gelukkig omdat wij jouw zoon hebben getoond zoals hij daar in de hemel is en gekleed als een Engel, maar je zult nog veel gelukkiger zijn wanneer je eens daar in de Glorie van de Heer tegenkomt. Net zoals het kleine liedje dat ik mijn zoon vertelde om jou te leren in je droom om je te troosten. Praat over jullie klein liedje:
Leva, Leva, kind in pijn
In de vreugde van degene die vertrekt
In de hoop dat je eens daar
Zult voelen in glorie gelukkig, gelukkig!
(¹) Broeder Roberto was de parochiepriester die mijn moeder veel leerde, toen ze nog jong was en woonde in Amaturá, in het binnenland van Amazonas, met mijn grootouders, José Bernardo en Emiliana. Hij was een kapucijner monnik, die stierf op 10 maart 1989. Hij was een priester die respect eiste voor de dingen van God. Eén dag, omdat mijn moeder slecht gekleed was, met een jurk met lage truiers, nam hij zijn franciscaanse koord en sloeg haar op de rug, die net bloot lag terwijl ze bezig was om het kerkgebouw binnen te gaan, zeggend tegen haar: Denkt u eraan om zo in het huis van God voor de mis te komen? Mijn moeder, verlegen, vertelde hem bij afscheid: Nee, ik ga naar huis om me om te kleden!
Het enige herinnering dat ik van hem heb was toen hij ons bezocht in ons huis in Manaus, toen mijn broers en ik nog klein waren. Toen hij thuis kwam en zag dat mijn moeder slecht gekleed was weigerde hij binnen te gaan zeggend : Ik wil met Dona Maria do Carmo praten! Mijn moeder antwoordde hem: Dat ben ik! - Hij zei tegen haar: Maar, ik wil met Dona Maria do Carmo praten! -Mijn moeder begreep dat hij haar berispte om slecht gekleed te zijn en dat de Dona Maria do Carmo waar hij mee wilde praten die was die hij geleerd had goed gekleed te zijn, gecomponeerd voor God. Mijn moeder, verlegen, zei tegen hem: Een momentje alstublieft! - Ze ging binnen en kledde zich om in een jurk die haar lichaam waardig bedekte. Broeder Roberto zei toen tegen haar: Nu ja, ik praat met Dona Maria do Carmo! - En pas daarna kwam hij het huis binnen.
(*) Onze Lieve Vrouw gebruikte een verkleinwoord, zoals een moeder tegen haar klein kind spreekt.
Laat het schilderen wat je zag en hoe je het zagt... (mijn moeder begreep dat het ging om de visie die ze had van de Maagd met de kleine engelen, op de voorste muur van de woonkamer van ons huis)... en schrijf jouw boek, wat een heel mooi verhaal is. Het is het verhaal van recente tijden en er is geen ander zoals dit. (N. Senhora a Maria do Carmo).
De andere dag zei Onze Heer Jezus Christus tegen mijn moeder,
Gehoorzaam Mijne Moeder. Doe alles wat Zij van jou vraagt. Sta niet stil te kijken. Je bent te accommoderend. Handel. Je moet nederig, vriendelijk, liefdevollend en gehoorzam zijn. Bezoek de gevangenen, de zieken in het ziekenhuis, de verlaten kinderen, de verachtte oude mensen en de weduwenes. Breng offers. Je weet waarom je waakzaam moet zijn.
Een andere verschijning met een zeer belangrijk bericht. Jezus drukt hier Zijn verlangens uit om werken van barmhartigheid te verrichten, zodat wij ook barmhartigheid kunnen ontvangen. We kunnen niet onverschillig blijven tegen het lijden van onze meest lijdende broeders en zussen. Het is Jezus die dit van ieder van ons vraagt.