Pokój niech będzie z tobą!
Drogi dzieci, jestem Królową Pokoju. Modlcie się, modlcie się, modlcie się. Bądźcie w pokoju, bądźcie z pokojem i przynosicie pokój wszystkim swoim braciom.
Daję wam miłość mojej Matki i obfituję was łaskami. Nawróćcie się. Do mężczyzn obecnych tu chcę powiedzieć, aby modlili się; nie byli leniwymi lub wstydzili się modlitwy, bo jeśli tak uczynicie, otrzymacie od mnie wiele boskich łaski. Modlcie się za cały świat. (*)Świat jest czarny z powodu swoich licznych zbrodni i grzechów...
W tym momencie widziałem Matkę Bożą trzymającą w prawej ręce zaczarniętą kulę ziemską. Wyglądało na to, że waży dużo, bo Matka Boża z trudnością mogła ją utrzymać w dłoni. Natychmiast powiedziała:
Bądźcie ze moją miłością i z moim Pokojem. Modlcie się, modlcie się, modlcie się. Będę was błogosławił wszystkich: w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego Amen. Do zobaczenia!
(*) Grzech śmiertelny niszczy miłość w sercu człowieka przez ciężkie naruszenie prawa Bożego; odprowadza człowieka od Boga, który jest jego ostatnim celem i błogosławieństwem, preferując niższe dobro. Grzech lekki pozwala na istnienie miłości, choć ją obraża i rani. Grzech śmiertelny, atakujący w nas zasadniczy żywot miłości, wymaga nowej inicjatywy Bożej łaski i nawrócenia serca, które zwykle odbywa się w sakramencie pojednania.
Grzech tworzy skłonność do grzeszenia: rodzi nawyki przez powtarzanie tych samych czynów. W wyniku tego powstają złośliwe skłonności, które ciemnią sumienie i korumpują konkretną ocenę dobra i złego. Tak więc grzech tenduje do reprodukowania się i wzmacniania, ale nie udaje mu się całkowicie zniszczyć moralnego poczucia.
Wady można sklasyfikować według cnot, którym przeciwdziałają, lub dalej powiązane z grzechami głównymi, które chrześcijańskie doświadczenie wyróżniło na podstawie św. Jana Kasjana i św. Grzegorza Wielkiego. Nazywane są one grzechami głównymi, ponieważ rodzą inne grzechy, inne wady. Są to: pycha, chciwość, zazdrość, gniew, nieczystość, obżarstwo, lenistwo lub acedia.
Tradycja katechetyczna przypomina nam również, że istnieją "grzechy, które krzykną do nieba." Krzyczą do nieba: krew Abla (aborcja), grzech sodomitów (homoseksualizm i cudzołóstwo); krzyk uciśnionych ludzi w Egipcie (zły korumpowany politycy, złodzieje i mordercy); skarga obcego, wdowy i sieroty; niesprawiedliwość wobec zarobkowca.
Grzech jest czynem osobistym. Ponadto ponosimy odpowiedzialność za grzechy popełnione przez innych, gdy w nich współdziałamy:
-uczestnicząc w nich bezpośrednio i chętnie;
-rozkazując, radząc, pochwalając lub aprobując te grzechy; nie ujawniając ich albo nie zapobiegając im, gdy jesteśmy do tego zobowiązani; chroniąc tych, którzy czynią zło.
Tak więc grzech czyni ludzi współwinniami sobie nawzajem, sprawia, że panują w nich pożądanie, przemoc i niesprawiedliwość. Grzechy powodują sytuacje społeczne i instytucje sprzeczne z dobrem boskim. "Struktury grzechu" są wyrażeniem i skutkiem osobistych grzechów. Indukują one swoje ofiary do czynienia zła w odpowiedzi. W analogicznym sensie stanowią one "grzech społeczny."
(Katechizm Kościoła Katolickiego - ciężar grzechu: śmiertelny i lekkie, s. 487, n.1855,1856; 1865 do 1869)