Qetësi me ju!
Fëmijët imë, unë jam Mbretëresha e Paqes. Luajni, luajni, luajni. Jeni në paqe, jeni me paqen dhe sjellini paqe te të gjithë vëllezërit tuaj.
Ju dhem një dashuri nënësore dhe derdhej graci mbi ju të gjithë. Ktheheni në Zot. Burrave që janë këtu, unë do t'u them se luajnini; mos jeni i lodhur ose i turpër për të lutur, sepse nëse e bëni këtë, do të marrni shumë graci qiejore nga unë. Luajni për gjithë botën. (*)Bota është e zezë për shkak të krimeve dhe mëkatëve të saj të pafundme...
Në këtë moment, shikova Zotin Nënë duke mbajtur një top globi i zbehtë në dorën e djathtë. Dukej se peshonte shumë, sepse Zoti Nënë kishte vështirësi të mbante atë në gypin e saj. Menjëherë ajo tha:
Qeni me dashurinë time dhe me paqen time. Luajni, luajni, luajni. Ju bekoj të gjithë: në emër të Atit, Birit dhe Shpirtit Shenjt Amen. Të shohim më vonë!
(*) Mëkati i vdekur shkatërron dashurinë në zemrën e njeriut përmes një kthimi të rëndë të ligjit të Zotit; ai e largon njerëzimin nga Zoti, që është fundi i tij i përjetshëm dhe beatitudja e tij, duke preferuar një mirësi më të ulët. Mëkati i lehtë lejon dashurinë të ekzistojë, edhe pse e ofendon dhe e plagos atë. Mëkati i vdekur, duke sulmuar në ne principin jetësor që është dashuria, kërkon një iniciativë të re të mirëqenies së Zotit dhe një konvertim të zemrës, i cili zakonisht arritet përmes sakramentit të faljes.
Mëkati krijon një tendencë për t'u mëkatuar: ai gjeneron vici përmes ripetitimit të veprimeve të ngjashme. Nga kjo rezultojnë dëshirat e keqe që errësojnë konshencën dhe korruptojnë vlerësimin konkret të mirës dhe së keqes. Kështu, mëkati tendon të rritet dhe të forcohen vetë, por nuk arrijnë ta shkatërrojnë plotësisht kuptimin moral.
Vicit mund t'i klasifikojnë sipas virtyteve që i kundërvijnë ose më tej lidhen me mëkatet kryesore të cilat përvojën e krishterë ka dalluar pas Shën Gjon Kasianit dhe Shën Gregorit të Madh. Quhen mëkate kryesore sepse gjenerojnë tjetra mëkata, tjerët vici. Ata janë krenaria, avaricia, zelia, çmenduria, papastërtia, ngrënja e tepërta dhe lehtësia ose acedia.
Tradita Katekistike na kujton gjithashtu se ka "mëkata që thurren në qiell". Ata thurrin në qiell: gjaku i Abelit (abortimi), mëkati i sodomitëve (homoseksualiteti dhe fornifikacioni); thirrja e popullit të shtypur në Egjipt (politikanët korrupt, vjedhës dhe vrasës); fjalimi i huajve, vejushave dhe jetimëve; padrejtësi ndaj punëtorëve.
Faja është një vegim personal. Për më tepër, ne mbajmë përgjegjësi edhe për fajet e kryera nga të tjerët, kur bashkëveprojmë me ta:
-bashkuar drejtpërsëdrejti dhe vullnetarisht;
-urdhërimi, këshillimi, lavdërimi ose miratimi i këtyre fajëve; -moshfaqja e tyre apo mosparalajmërimi kur jemi të detyruar ta bëjmë këtë; -mbrojtja e atyre që bënë keq.
Kështu faja i bën njerëzit bashkëveprues me njëri-tjetrin, lejon dëshirën, vullnetin dhe padrejtësinë të mbizotërojnë mes tyre. Fajet shkaktojnë situata sociale dhe institucione kundër mirësisë hyjnore. "Strukturat e fajit" janë shprehje dhe efekt i fajëve personale. Ata inkurajojnë viktimat e tyre ta bëjnë keqin në kthim. Në një kuptim analogjik, ato përbëjnë një "faj social".
(Katekizma i Kishës Katolike - rëndësia e fajit: faja vdekjeprurëse dhe lehtë, faqe 487, n.1855,1856; 1865 deri në 1869)